Een voormalige gemeenteschool met onderwijzerswoning temidden de Vlaamse Ardennen vraagt om een nieuwe invulling. De eigenaar ambieert een cohousing project: het schoolgebouwtje wordt ingericht als polyvalent, gemeenschappelijk zaaltje; de onderwijzerswoning wordt verbouwd tot hedendaagse woning. Achteraan de voormalige speelkoer wordt een bijkomende ééngezinswoning voorzien.
De woning wordt geconcipieerd als een glazen volume dat schijnbaar moeiteloos tussen de oorspronkelijke, bakstenen tuinmuren wordt geschoven. Het concept wordt kracht bijgezet door de binnenmuren te materialiseren aan de hand van een baksteenparement, zodoende de bestaande tuinmuren schijnbaar te continueren (STAP 2). Het volume neemt daarbij de plaats in van het oorspronkelijke, sanitaire gebouwtje en vormt de scheiding tussen de speelkoer en de achterliggende tuin. De transparantie wordt gemaximaliseerd door de dragende muren te beperken tot de kopse gevelvlakken. Het centrale keukenblok met bovendakse uitloop vormt daarop de uitzondering. Het vormt de structurele en technische kern van de woning en zorgt voor de scheiding tussen de daghal en de leefruimte (STAP 3). De slaapvertrekken en badkamer worden ondergebracht in de kelderverdieping zodoende de impact van het volume op de omgeving te minimaliseren. De slaapvertrekken krijgen natuurlijk daglicht aan de hand van een uitgegraven, bezaaid talud dat met een gemetste keerwand wordt gescheiden van de aanpalende percelen (STAP 4). Het resultaat is een bescheiden en uitgepuurd paviljoen dat zich moeiteloos weet te vervlechten binnen de context (STAP 5).
